Rakieta Europa – Wprowadzenie do Europejskiego Programu Kosmicznego
Program rakiet nośnych Europa stanowi ważny rozdział w historii europejskiego przemysłu kosmicznego. Stworzony przez Europejską Organizację Rozwoju Rakiet Nośnych, rakieta ta miała na celu wynoszenie satelitów na orbitę okołoziemską. Mimo że jej historia nie była długa, rzuca światło na ambitne dążenia Europy do samodzielnego dostępu do przestrzeni kosmicznej w latach 60. i 70. XX wieku. W artykule tym przyjrzymy się szczegółowo historii rakiety Europa, jej konstrukcji oraz wpływowi na dalszy rozwój europejskich programów kosmicznych.
Historia powstania rakiety Europa I
Rakieta Europa I zadebiutowała na arenie kosmicznej w 1964 roku, będąc modyfikacją brytyjskiego pocisku balistycznego Blue Streak. Jej projektowanie było odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie na niezależne zdolności wynoszenia satelitów przez kraje europejskie, w szczególności w kontekście działalności Europejskiej Organizacji Badań Kosmicznych (ESRO). Europa I miała za zadanie transportować satelity do orbity, co stanowiło krok milowy dla europejskiego sektora kosmicznego.
W ciągu swojej krótkiej historii rakieta ta odbyła łącznie dziewięć lotów, z których wiele zakończyło się sukcesem. Była to jednak również era, w której stawiano czoła wielu technologicznym wyzwaniom i niepewnościom związanym z nowymi technologiami.
Problemy i wyzwania rakiety Europa II
W 1970 roku rozpoczęły się prace nad kolejną iteracją rakiety – Europa II. Oczekiwano, że nowa wersja przyniesie znaczące usprawnienia w stosunku do swojego poprzednika. Niestety, pierwszy zaplanowany start z kompleksu CECLES w Gujanie Francuskiej został anulowany. Rok później, 5 listopada 1971 roku, rakieta Europa II wystartowała, lecz jej lot zakończył się tragicznie.
Na wysokości 79 km od powierzchni Ziemi doszło do eksplozji, a szczątki rakiety spadły do Atlantyku. Przyczyny awarii były przedmiotem intensywnego śledztwa i analizy. Ostatecznie odpowiedzialność za nieudany start została przypisana Republice Federalnej Niemiec, co miało istotny wpływ na dalsze prace nad europejskim programem rakietowym.
Skutki niepowodzenia Europy II
Awaria rakiety Europa II miała daleko idące konsekwencje dla europejskiego programu kosmicznego. Po incydencie zdecydowano o całkowitym zaprzestaniu prac nad kolejnymi modelami – Europa III i Europa IV. To wydarzenie podkreśliło kruchość technologii rakietowej oraz wyzwań związanych z jej rozwojem. W obliczu porażki Europy II, Europejska Organizacja Rozwoju Rakiet Nośnych postanowiła skoncentrować swoje wysiłki na innych projektach.
Następcy Europy – początki Ariane
Z biegiem lat stało się jasne, że konieczne jest opracowanie nowoczesnej i niezawodnej rakiety nośnej, która mogłaby zastąpić Europę II. Tak narodził się projekt rakiety Ariane, która po raz pierwszy wystartowała w 1979 roku z tego samego kompleksu startowego, który wcześniej był wykorzystywany przez Europę. Przemianowano go na ELA-1, co symbolizowało nowe początki dla europejskiego programu wynoszenia satelitów.
Ariane okazała się być znacznie bardziej udanym projektem niż jej poprzedniczka i zyskała międzynarodowe uznanie jako jedna z najważniejszych rodzin rakiet nośnych w historii kosmonautyki europejskiej. Dzięki Ariane Europa zyskała możliwość regularnego
Artykuł sporządzony na podstawie: Wikipedia (PL).